Vertrouw op de Here en doe het goede, woon in het land en betracht getrouwheid.

Lezen: Handelingen 21:40-22:11

40 En toen hij dit toegestaan had, wenkte Paulus, boven aan de trappen staande, het volk met zijn hand; en toen het geheel stil geworden was, sprak hij hen in de Hebreeuwse taal toe en zeide: 1 Mannen broeders en vaders, luistert naar hetgeen ik thans ter verdediging tot u ga zeggen. 2 Toen zij nu hoorden, dat hij hen in de Hebreeuwse taal toesprak, hielden zij zich te meer stil. En hij zeide: 3 Ik ben een Jood, te Tarsus in Cilicië geboren, doch in deze stad opgevoed, aan de voeten van Gamaliël opgeleid met nauwgezette inachtneming van de wet onzer vaderen, een ijveraar voor God evenals gij allen heden zijt. 4 En ik heb deze weg ten dode toe vervolgd door mannen en vrouwen in boeien te slaan en gevangen te zetten, 5 gelijk ook de hogepriester van mij getuigen kan en de gehele Raad der oudsten, van wie ik ook met brieven aan de broeders naar Damascus gereisd ben, om ook hen, die daar waren, geboeid naar Jeruzalem te brengen, opdat zij gestraft zouden worden. 6 Maar het gebeurde mij, toen ik op mijn reis dicht bij Damascus gekomen was, dat plotseling omstreeks de middag uit de hemel een fel licht mij omstraalde, 7 en ik viel op de grond en hoorde een stem tot mij zeggen: Saul, Saul, waarom vervolgt gij Mij? 8 En ik antwoordde: Wie zijt Gij, Here? En Hij zeide tot mij: Ik ben Jezus, de Nazoreeër, die gij vervolgt. 9 En zij, die met mij waren, zagen wèl het licht, maar de stem van Hem, die tot mij sprak, hoorden zij niet. 10 En ik zeide: Here, wat moet ik doen? En de Here zeide tot mij: Sta op en reis naar Damascus, en daar zal u gezegd worden al hetgeen u opgelegd is om te doen. 11 En daar ik vanwege de glans van dat licht niet meer kon zien, werd ik bij de hand geleid door hen, die met mij waren, en ik kwam te Damascus.

Uitleg

Wat bezielt Paulus om deze woedende massa toe te willen spreken?! Kan het anders verklaard worden dan dat hij geleid werd door de bewogenheid van Jezus Christus!

Hij spreekt ze in hun eigen taal toe en hij laat hun zien dat hij eigenlijk één van hen is. Meer dan zij heeft hij geijverd voor de voorvaderlijke overleveringen. Ook hij was een groot ijveraar voor God, net als zij nu! Maar dan komt het wonderlijke getuigenis, het ‘scheurkalenderverhaal’: hij kreeg een ontmoeting met God, zo maar onderweg naar Damascus.

O, wat moet dat de Joden geërgerd hebben!

Wie kan die ‘onzin’ geloven... dan wie zelf een wezenlijke ontmoeting met God heeft gehad?!

Er zijn vandaag de dag zovelen die menen een ontmoeting met God te krijgen door op ‘trip’ te gaan in een sfeer van verdoving. Dat is een leugen, want God ontmoet je niet in een half bewusteloze toestand, maar God ontmoet je in de nuchtere realiteit van het leven. Daar getuigt de Bijbel van.

Mozes was niet in extase toen hij de braamstruik zag branden; Gideon was bezig om graan te verbergen voor de vijand; Elisa was bezig om de akker van zijn vader te ploegen; Simon Petrus was aan het vissen en Saulus van Tarsen was bezig om mensen gevangen te nemen... toen God hen ontmoette en hen riep om Hem te volgen. Wie God wil ontmoeten in zijn leven moet niet de religieuze weg opgaan, maar de werkelijkheid van het leven zoeken en aandurven. Want hiertoe heeft God de mens geschapen, dat hij Hem niet dromend, maar zoekend en tastend zal vinden in het leven en werken van iedere dag (Hand.17:26,27)!