Maar één ding doe ik: vergetende hetgeen achter mij ligt en mij uitstrekkende naar hetgeen vóór mij ligt, jaag ik naar het doel.

Lezen: Romeinen 8:18-25

18 Want ik ben er zeker van, dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid, die over ons geopenbaard zal worden. 19 Want met reikhalzend verlangen wacht de schepping op het openbaar worden der zonen Gods. 20 Want de schepping is aan de vruchteloosheid onderworpen, niet vrijwillig, maar om (de wil van) Hem, die haar daaraan onderworpen heeft, 21 in hope echter, omdat ook de schepping zelf van de dienstbaarheid aan de vergankelijkheid zal bevrijd worden tot de vrijheid van de heerlijkheid der kinderen Gods. 22 Want wij weten, dat tot nu toe de ganse schepping in al haar delen zucht en in barensnood is. 23 En niet alleen zij, maar ook wij zelf, [wij,] die de Geest als eerste gave ontvangen hebben, zuchten bij onszelf in de verwachting van het zoonschap: de verlossing van ons lichaam. 24 Want in die hoop zijn wij behouden. Maar hoop, die gezien wordt, is geen hoop, want hoe zal men hopen op hetgeen men ziet? 25 Indien wij echter hopen op hetgeen wij niet zien, verwachten wij het met volharding.

Uitleg

In dit gedeelte getuigt Paulus van de geweldige krachtbron in het leven van een Christen.

Hoeveel mensen worden door het lijden dat niemand bespaard wordt, terneergedrukt? Beproevingen kunnen vreselijk verlammen en uitschakelen. Maar anderen zien we juist door beproevingen van het leven rijpen en krachtig worden.

Velen zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog als ongelovigen de concentratiekampen binnengegaan, maar hebben in de beproevingen en nood tot God leren roepen en hebben geloof en kracht ontvangen om die donkere tijden door te komen.

Anderen gingen deze hel binnen met niet meer dan een kerkelijke achtergrond. De god die zij hadden leren kennen ‘van horen zeggen’, bleek dood te zijn... Zij kwamen als bedrogen mensen om, of verbitterd thuis.

Voordat de beproevingen komen, is het nodig om ervan doordrongen te worden dat het lijden van de tegenwoordige wereld niet opweegt tegen de heerlijkheid die komen gaat. Wie werkelijk zijn knieën voor God gebogen heeft om Hem met het hele leven te dienen, leert te leven uit de onverwoestbare hoop dat God in alles het laatste woord spreken zal.

Heel de wereld is in barensnood, zei Paulus. Wat toen al door hem gezien werd, is nu een vreselijke realiteit.

Miljoenen leven zonder hoop in deze wereld. Maar wie hun vertrouwen op Jezus gesteld hebben, worden doorgloeid met een onverwoestbare hoop en zij wachten met volharding op het ogenblik dat de bazuin zal klinken. Dan zal de sterfelijkheid onsterfelijkheid aandoen en zullen degenen die in Hem geloofd hebben, zich verheugen in Zijn komst.