Dit is hun overkomen tot een voorbeeld voor ons en het is opgetekend ter waarschuwing voor ons, over wie het einde der eeuwen gekomen is.

Lezen: Hebreeën 12:25-29

25 Ziet dan toe, dat gij Hem, die spreekt, niet afwijst. Want als genen niet ontkomen zijn, toen zij Hem afwezen, die zijn godsspraak op aarde deed horen, hoeveel te minder wij, als wij ons afwenden van Hem, die uit de hemelen (spreekt). 26 Toen heeft zijn stem de aarde doen wankelen, doch thans heeft Hij een belofte gegeven, zeggende: Nog eenmaal zal Ik niet slechts de aarde, maar ook de hemel doen beven. 27 Dit: nog eenmaal, doelt op een verandering der wankele dingen als van iets, dat slechts geschapen is, opdat blijve, wat niet wankel is. 28 Laten wij derhalve, omdat wij een onwankelbaar koninkrijk ontvangen, dankbaar zijn en hierdoor God vereren op een Hem welbehagelijke wijze met eerbied en ontzag, 29 want onze God is een verterend vuur.

Uitleg

Onze dagtekst laat duidelijk zien dat we geen vrijblijvende beschouwing over het volk Israël mogen hebben. Alles wat in de dagen van het Oude Testament gebeurde, is voor ons, over wie het einde der eeuwen is gekomen, tot een ernstige en waarschuwende boodschap geworden.

De Bijbel zegt dat in de laatste dagen spotters zullen komen die zeggen: „Waar blijft de belofte van Zijn komst?” (2Pet.3:4).

Als wij ons niet laten verblinden door het valse optimisme van deze tijd, dan zien we aan alle dingen die om ons heen gebeuren, dat Gods Woord meer en meer in vervulling gaat wat betreft het einde der eeuwen. Maar juist omdat we in het ‘laatste uur’ leven, moeten wij toezien dat wij Hem, die spreekt, niet afwijzen. Wat wordt er bedoeld met afwijzen? Precies wat Israël in de woestijn deed, vlak voor zij het Beloofde Land ingingen: Horen naar wat God zegt maar er niet naar handelen!

Niet alleen onze Westeuropese cultuur staat op het punt ten onder te gaan, maar de gehele wereld spoedt naar het einde, zoals in de Bijbel al duizenden jaren geschreven staat dat het gebeuren zal. Maar wie zijn vertrouwen op de Here Jezus heeft gesteld, richt met een dankbaar hart zijn oog op God.

Want wij verwachten een onwankelbaar Koninkrijk. Is het niet heerlijk naar een onwankelbaar Koninkrijk te mogen uitzien, terwijl de gehele wereld wankelt? Laten we daarom vooral niet meegaan in het pessimisme van zovelen, maar laten we dankbaar zijn en daardoor God vereren op een Hem welbehaaglijke wijze, met eerbied en ontzag, want onze God is een verterend vuur!