Daarom heeft ook Jezus, ten einde zijn volk door zijn eigen bloed te heiligen, buiten de poort geleden.

Lezen: Matteüs 21:33-46

33 Hoort een andere gelijkenis. Er was een heer des huizes, die een wijngaard plantte, en er een heg omheen zette, en er een wijnpers in groef en een toren bouwde; en hij verhuurde die aan pachters en ging buitenslands. 34 Toen nu de tijd der vruchten naderde, zond hij zijn slaven naar die pachters om zijn vruchten in ontvangst te nemen. 35 Maar de pachters grepen zijn slaven, sloegen de ene, doodden de andere en stenigden een derde. 36 Hij zond weder andere slaven, nog meer dan eerst, en zij behandelden hen op dezelfde wijze. 37 Ten laatste zond hij zijn zoon tot hen, zeggende: Mijn zoon zullen zij ontzien. 38 Maar toen de pachters de zoon zagen, zeiden zij tot elkander: Dit is de erfgenaam, komt, laten wij hem doden om zijn erfenis aan ons te brengen. 39 En zij grepen hem en wierpen hem buiten de wijngaard en doodden hem. 40 Wanneer nu de heer van de wijngaard komt, wat zal hij met die pachters doen? 41 Zij zeiden tot Hem: Een kwade dood zal hij die kwaden doen sterven en de wijngaard zal hij verhuren aan andere pachters, die hem de vruchten op tijd zullen afleveren. 42 Jezus zeide tot hen: Hebt gij nooit gelezen in de Schriften: De steen, die de bouwlieden afgekeurd hadden,
deze is tot een hoeksteen geworden; van de Here is dit geschied, en het is wonderlijk in onze ogen? 43 Daarom, Ik zeg u, dat het Koninkrijk Gods van u zal weggenomen worden en het zal gegeven worden aan een volk, dat de vruchten daarvan opbrengt. 44 [En wie op deze steen valt, zal verpletterd worden, en op wie hij valt, die zal hij vermorzelen.] 45 En toen de overpriesters en de Farizeeën zijn gelijkenissen hadden gehoord, begrepen zij, dat Hij hen bedoelde. 46 En hoewel zij Hem trachtten te grijpen, vreesden zij de scharen, daar die Hem voor een profeet hielden.

Uitleg

Wie voor het eerst deze bewogen gelijkenis leest, kan zich gewoon niet voorstellen dat deze gelijkenis zo nauwkeurig de werkelijkheid volgt.
Met de Heer die een wijngaard plantte, wordt God bedoeld, Die de aarde schiep. Hij vertrouwde de zorg over de aarde toe aan de mens die Hij daartoe schiep. Maar de mens werd eigenwijs en dacht niet meer aan het recht dat God had op de aarde en op de mens die Hij had geschapen.

God heeft steeds weer de profeten gezonden die aan het recht van God herinnerden.

Maar het stoort ons dat we er aan herinnerd worden dat God recht heeft op ons leven en op het werk van onze handen.

De profeten werden gedood, of minstens mishandeld en veracht. Zo ging het toen, zo gaat het nu, zo zal het altijd gaan! Maar God heeft de wereld zo lief dat Hij uiteindelijk Zijn Zoon zond naar de aarde, om de mens toch nog een zinvol leven te laten leiden. Maar toen Jezus sprak over de werkelijkheid van Gods plan, toen werden de mensen zo boos, dat ze hun bezinning verloren en alleen nog maar konden denken: ‘Hoe leggen we Hem het zwijgen op?!’

Dat is niet zo vreemd, want die neiging hebben we allemaal! We luisteren niet naar wat God ons wil zeggen. We praten liever net zo lang over wat God zou kúnnen zeggen, dat we zelf gaan geloven dat Hij het echt gezegd heeft. O, hoe diep zijn wij gezonken, hoever zijn we van God verdwaald!

Maar God verstoot ons niet. Hij zoekt ons op!

En terwijl de woedende mensen Jezus buiten de poort ter dood brengen, schenkt God juist daarin voor ons het Leven!