Dan zal Ik u voor dit volk maken tot een koperen, onneembare muur.

Lezen: Jesaja 54:11-17

11 Gij, ellendige, door storm voortgedrevene, ongetrooste, zie, Ik leg uw stenen in blinkend erts, Ik grondvest u op lazuurstenen, 12 Ik maak uw tinnen van robijnen, uw poorten van karbonkelstenen en uw gehele omwalling van edelsteen. 13 Al uw zonen zullen leerlingen des HEREN zijn, en het heil uwer zonen zal groot zijn; 14 door gerechtigheid zult gij bevestigd worden. Weet u verre van onderdrukking, want gij hebt niet te vrezen, en van verschrikking, want zij zal tot u niet naderen. 15 Valt men heftig aan, dan gaat dat van Mij niet uit; wie u aanvalt, zal over u vallen. 16 Zie, Ik ben het, die de smid geschapen heb, welke het kolenvuur aanblaast en naar zijn kunst het wapen vervaardigt, maar Ik ben het ook, die de verderver geschapen heb om te vernielen. 17 Elk wapen dat tegen u gesmeed wordt, zal niets uitrichten, en elke tong die zich voor het gericht tegen u keert, zult gij in het ongelijk stellen. Dit is het deel van de knechten des HEREN en hun recht van Mijnentwege, luidt het woord des HEREN.

Uitleg

Hoe lang zal het nog duren, voordat we eerlijk durven erkennen dat er van de heerlijkheid van de Gemeente van Jezus Christus weinig te zien is?

Wanneer houden we op onze geestelijke armoede te verbergen onder veel mooi gepraat en bijbels denken? We vervangen het door steeds weer nieuwe activiteiten te verzinnen de verloren gegane geestelijke saamhorigheid door een sociale groepsbinding! Zolang we deze armoede bedekken en het surrogaat voor echt aanprijzen, zal er meer en meer teleurstelling zijn en zal de geestelijke armoede toenemen totdat we erkennen dat we ieder persoonlijk - en vooral als Gemeente in haar geheel - gezondigd hebben. Zodra we voor Gods aangezicht belijden dat het volkomen terecht is dat Hij ons verlaten heeft, omdat wij niet gehoorzaam zijn geweest, maar ons eigen godsbegrip tot God verklaard hebben, dan zal Hij Zich ontfermen over ons en door ons heen over de gehele wereld. Laten wij toch erkennen, dat wij „de ellendige, de door storm voortgedrevene, de ongetrooste” zijn! Dan zal God Zich over ons ontfermen en onze kinderen maken tot Zijn leerlingen. Laten wij toch buigen voor onze God en schuld belijden, opdat onze jeugd zich niet nog meer zal vervreemden van God! Want geen nieuwe liturgieën en nieuwe activiteiten zullen onze jeugd weer terug kunnen brengen tot God.
Nee, alleen een diepe verootmoediging van de oudere generatie zal kunnen bewerkstelligen dat God Zich niet langer verbergt, maar Zich zal gaan ontfermen over de jeugd. De duivel gaat rond als een briesende leeuw en verslindt wat hij op zijn weg vindt.

Maar wanneer wij weer echt knechten des Heren willen worden, zal elk wapen dat tegen ons gesmeed wordt niets uit kunnen richten en dan zal het heil voor onze kinderen weer groot zijn.