De aarde vergaat als een kleed en haar bewoners sterven als muggen, maar Mijn heil duurt eeuwig.

Lezen: Lucas 2:21-35

21 En toen acht dagen vervuld waren, zodat zij Hem moesten besnijden, ontving Hij ook de naam Jezus, die door de engel genoemd was, eer Hij in de moederschoot was ontvangen. 22 En toen de dagen hunner reiniging naar de wet van Mozes vervuld waren, brachten zij Hem naar Jeruzalem om Hem de Here voor te stellen, 23 gelijk geschreven staat in de wet des Heren: Al het eerstgeborene van het mannelijke geslacht zal heilig heten voor de Here, 24 en om een offer te brengen overeenkomstig hetgeen in de wet des Heren gezegd is, een paar tortelduiven of twee jonge duiven.
25 En zie, er was een man te Jeruzalem, wiens naam was Simeon, en deze man was rechtvaardig en vroom, en hij verwachtte de vertroosting van Israël, en de heilige Geest was op hem. 26 En hem was door de heilige Geest een godsspraak gegeven, dat hij de dood niet zou zien, eer hij de Christus des Heren gezien had. 27 En hij kwam door de Geest in de tempel. En toen de ouders het kind Jezus binnenbrachten om met Hem te doen overeenkomstig de gewoonte der wet, 28 nam ook hij het in zijn armen en hij loofde God en zeide: 29 Nu laat Gij, Here, uw dienstknecht gaan in vrede, naar uw woord, 30 want mijn ogen hebben uw heil gezien, 31 dat Gij bereid hebt voor het aangezicht van alle volken: 32 licht tot openbaring voor de heidenen en heerlijkheid voor uw volk Israël. 33 En zijn vader en zijn moeder stonden verwonderd over hetgeen van Hem gezegd werd. 34 En Simeon zegende hen en zeide tot Maria, zijn moeder: Zie, deze is gesteld tot een val en opstanding van velen in Israël en tot een teken, dat weersproken wordt 35 – en door uw eigen ziel zal een zwaard gaan –, opdat de overleggingen uit vele harten openbaar worden.

Uitleg

Simeon verwachtte in Jeruzalem de vertroosting van Israël. De Heilige Geest had hem gezegd dat hij niet zou sterven, voordat hij de Christus zou hebben gezien. En Simeon leefde toe naar het ogenblik dat dat inderdaad zou gebeuren. Hij legde deze ‘Godsspraak’ niet achteloos naast zich neer. Nee, hij zag uit naar deze voor hem zo belangrijke gebeurtenis.

Simeon wist dat hij, als hij eenmaal de Christus gezien had, zou sterven. Hij vreesde de dood niet, want hij was rechtvaardig en vroom, zodat hij niet bang hoefde te zijn voor het oordeel van God.

Simeon was geen eigenwijs man. Er staat van hem geschreven: „En hij kwam door de Geest in de tempel”. Simeon liet zich van dag tot dag en van uur tot uur leiden door de Heilige Geest.

Misschien is hem dit wel eens zwaar gevallen. Misschien wilde hij wel eens een eigen gekozen weg gaan. Maar de weg die de Heilige Geest aanwijst, is de weg waarvan God wil dat wij hem gaan en waarop wij Zijn heerlijkheid zullen zien! Het is niet altijd een gemakkelijke weg, maar deze weg brengt ons de vervulling van Gods heilige beloften.

Wat blijkt dat weer in deze geschiedenis!

Toen Simeon het kindje Jezus in zijn armen had, loofde hij God: „Nu laat Gij, Here, Uw dienstknecht gaan in vrede, want mijn ogen hebben Uw heil gezien”. God heeft dit heil bereid voor alle volken. Dit heil, Jezus, is een Licht voor hen die in het duister wandelen. Een Licht, een grote Troost, een heilige Zekerheid, dat hun schuld is weggenomen. Want Jezus is het volmaakte Lam dat de zonde wegneemt van allen, die op Hem hun hoop gevestigd hebben.