Toen Jezus dan de zure wijn genomen had, zeide Hij: Het is volbracht! En Hij boog het hoofd en gaf de geest.

Lezen: Jesaja 5:1-7

1 Ik wil van mijn geliefde zingen, het lied van mijn beminde over zijn wijngaard. Mijn geliefde had een wijngaard op een vruchtbare heuvel; 2 hij spitte hem om, zuiverde hem van stenen, beplantte hem met edele wijnstokken, bouwde daarin een toren en hieuw ook een perskuip daarin uit. En hij verwachtte, dat de wijngaard goede druiven zou voortbrengen, maar hij bracht wilde druiven voort. 3 Nu dan, inwoners van Jeruzalem en mannen van Juda, spreekt toch recht tussen Mij en mijn wijngaard. 4 Wat was er nog aan mijn wijngaard te doen, dat Ik er niet aan gedaan heb? Waarom verwachtte Ik, dat hij goede druiven zou voortbrengen, en bracht hij wilde druiven voort? 5 Nu dan, Ik wil u doen weten, wat Ik met mijn wijngaard ga doen: zijn doornhaag wegnemen, opdat hij verwoest worde; zijn muur doorbreken, opdat hij vertrapt worde; 6 Ik zal hem tot een wildernis maken, hij zal gesnoeid noch behakt worden, zodat er dorens en distels opschieten; en Ik zal de wolken gebieden, dat zij op hem geen regen doen vallen. 7 Welnu, de wijngaard van de HERE der heerscharen is het huis Israëls, en de mannen van Juda zijn de planten waarin Hij vreugde heeft; Hij verwachtte goed bestuur, maar zie, het was bloedbestuur; rechtsbetrachting, maar zie, het was rechtsverkrachting.

Uitleg

Dit gedeelte wordt het lied van de wijngaard genoemd maar zou het niet beter een klaaglied genoemd kunnen worden? God roept ons op om Hem aan te klagen: „Spreekt toch recht tussen Mij en Mijn wijngaard. Wat was er nog aan Mijn wijngaard te doen, dat Ik er niet aan gedaan heb?”

Zeg dan wat God nog meer had moeten doen!!

Heeft God, nadat Jezus alles volbracht heeft, niet Zijn Heilige Geest gezonden, opdat wij in de kracht van de Geest zouden uitgaan in deze wereld? Wat had God nog meer moeten doen? Wie wil Hem nog aanklagen?

Is de oorlog en liefdeloosheid, waar deze wereld zo vol van is, de schuld van God òf van de Gemeente die verknocht aan zichzelf, niet bereid is om in de voetstappen van haar Meester te treden?

Waar is de werkelijkheid van liefde en van zelfverloochening nog zichtbaar in deze wereld? Ging dit alles met Jezus aan het kruis verloren? Moet Jezus dan opnieuw gekruisigd worden, of zijn er nog mensen die de uitroep van Jezus aan het kruis verstaan en geloven?

Dan is er maar één antwoord op die geweldige uitroep van Jezus, alsook op de uitdaging van dit Schriftgedeelte! Laten wij buigen voor de eeuwig getrouwe God en met vreugde beleven dat alles volbracht is! Maar we moeten dit niet alleen belijden met onze lippen, maar met de inzet van ons hart en ons leven van elke dag. God die ons alles gaf in Zijn Zoon, is immers geen minder antwoord waard?! Laten we niet langer een afwachtende houding aannemen, maar opstaan en ons ten volle gaan inzetten. Wie weet zal God in Zijn genade Zich toch nog over ons, over ons land, ja, Zich nog over de hele wereld ontfermen! „Want met reikhalzend verlangen wacht de schepping op het openbaar worden der zonen Gods”(Rom.8:19).