Want allen, die door de Geest Gods geleid worden, zijn zonen Gods.

Lezen: Exodus 13:17-22

17 Toen Farao het volk had laten gaan, leidde God hen niet op de weg naar het land der Filistijnen, hoewel deze de naaste was; want God zeide: Het volk mocht eens berouw krijgen, wanneer zij in strijd gewikkeld werden, en naar Egypte terugkeren. 18 Daarom liet God het volk zwenken, de woestijnweg op naar de Schelfzee. Ten strijde toegerust trokken de Israëlieten op uit het land Egypte. 19 En Mozes nam het gebeente van Jozef mee, omdat deze de zonen van Israël plechtig had doen zweren: God zal zeker naar u omzien, dan zult gij mijn gebeente vanhier met u meevoeren. 20 Zo braken zij van Sukkot op en legerden zich in Etam, aan de rand der woestijn. 21 De HERE ging voor hen uit, des daags in een wolkkolom om hen te leiden op de weg, en des nachts in een vuurkolom om hun voor te lichten, zodat zij dag en nacht konden voortgaan. 22 Zonder ophouden bleef de wolkkolom des daags en de vuurkolom des nachts aan de spits van het volk.

Uitleg

God had duidelijk tot Mozes gesproken: „En Ik zal u brengen naar het land, waarvan Ik gezworen heb het aan Abraham, Isaak en Jakob te zullen geven, en Ik zal het u geven tot een bezitting, Ik, de Here” (Ex.6:7).

Mochten de Israëlieten er ooit aan getwijfeld hebben, nu, na de grote wonderen die geschied waren door de hand van Mozes, toch zeker niet meer! De verschrikkelijke plagen die over Egypte waren gekomen, omdat Farao z’n hart verhardde, hadden het volk de grootheid en macht van God laten zien. Nee, het was waar, God zou hen uit het land van slavernij brengen naar een land overvloeiende van melk en honing. En in de nacht van de tiende plaag maakte het volk zich klaar om naar het Beloofde Land te trekken. Het was geen vraag wanneer zij moesten gaan; ze werden door de Egyptenaren gewoon verdreven (Ex.12:39). Waarheen was ook geen vraag. Naar het Beloofde Land! Heel oude karavaanwegen zouden hun de weg naar ‘huis’ kunnen wijzen. Maar God heeft hen niet alleen bevrijd uit de slavernij van Egypte, Hij wil hen Zelf ook brengen naar het Land der Belofte!

Wat een zegen dat het volk zich dan ook werkelijk líet leiden. Want als ze de door de eeuwen gebaande karavaanwegen waren gegaan, waren ze nooit in het Beloofde Land aangekomen. Inderdaad hadden zij de leiding van God nodig, een keiharde vorming onderweg, om na veertig jaren van beproevingen, het land in bezit te nemen (Ex.13:17).

Wat hebben ook wij het nodig om al onze verworvenheden los te laten en ons, in waarachtige afhankelijkheid van God, te laten leiden op niet te overziene wegen, opdat we aan het einde van deze reis het Beloofde Land binnentrekken!